پایگاه خبری تحلیلی صبح تهران | sobheterhan.com

شهریوری دیگر فرا رسید؛ ماهی که هفته اول آن یادآور حادثه تلخ به شهادت رسیدن دو فرزند برومند انقلاب، شهیدان رجایی و باهنر است. چنان‌که می‌دانیم، این هفته به پاس گرامیداشت یاد و خاطره این دو عزیر به «هفته دولت» نام‌گذاری شده است. معمولا در این هفته منوال بر این است که دولت‌ها به معرفی خدمات خود در آن سال و برنامه‌های شان در ماه‌ها و سال‌های آینده می‌پردازند. مردم نیز براساس آنچه که از کارنامه دولت تا امروز دیده‌اند، به قضاوت و داوری در مورد برنامه‌های دیروز آن‌ها و چشم‌اندازی که دولت برای آن‌ها در آینده متصور شده است، می‌پردازند. بر همین اوصاف، به نظر می رسد امسال «هفته دولت» در قیاس با چند سال گذشته برای ملت ایران رنگ و بویی دگر داشته باشد. چراکه امسال برخلاف سال‌های گذشته، امید می‌رود که با صورت پذیرفتن توافق اخیر، ایران اسلامی از مشکلات ناشی از تحریمهای ظالمانه رهایی یافته باشد. تحریم هایی که متاسفانه چند سالی است اوقات آنها را کمی تلخ کرده است. البته خوشبختانه تدبیر دولت در دو سال گذشته به‌ویژه در سیاست خارجی بالاخره به بار نشست و توانست با دستیابی به توافق اخیر پیام آور صلح برای جهانیان و نویدبخش روزهای خوش برای جامعه ایران باشد.
به همین خاطر باید هوشیار بود و از فرصت استفاده کرد. توجه داشته باشیم که فرصت به‌وجود آمده به ثمر نخواهد نشست؛ مگر با همکاری و «همدلی» دولت و ملت در عرصه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی. بنابراین از دولت تدبیر و امید انتظار می‌رود از این پس تمرکز نوک پیکان سیاست مدبرانه خود را از «بیرون» به سمت «درون» شیفت کند. سیاستی که این بار مشکلات مردم را در داخل به صورت مستقیم و محسوس نشانه رفته باشد و گره‌گشای مشکلات آنان در مسایل مختلف باشد. فراموش نکنیم مردم در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مطالباتی داشتند. مطمئنا حالا که به همت سرداران دیپلماسی، گِره مسایل هسته ای گشوده شده، مردم به انتظار پیامدهای این تدبیر در زندگی خصوصی و اجتماعی شان خواهند نشست. به عبارت دیگر، منتظر تدبیر دولت خواهند نشست که منجر به بالا رفتن قدرت خرید و اشتغال فرزندانشان و ...شود، مردم و صنوف مختلف از جمله نویسندگان، بازیگران و جامعه فرهنگی کشور به انتظار تدبیر دولت و گره‌گشایی اش در حوزه های فرهنگی از چاپ کتب باقیمانده در اتاق ممیزان گرفته تا صدور مجوز فیلم‌های سریالی، سینمایی و حمایت از مطبوعات و رسانه های چاپی و غیرچاپی خواهند ماند. همچنین مردم در حوزه های اجتماعی نیز به انتظار برنامه های دولت تدبیر و امید برای تولید و ایجاد شادی و نشاط و رفع خشونت و افسردگی در جامعه خواهند نشست، مطمئنا در حوزه‌های سیاسی نیز به همین صورت خواهد بود. اینجاست که اگر سیاست های مدبرانه دولت تدبیر، منتج به نتایجی مثبت در این زمینه ها نشود، آن وقت باید گفت تمام تلاش های خود در دو سال گذشته در حوزه سیاست خارجی را عقیم کرده است. بر این اساس باید گفت دولت یازدهم تازه کارش آغاز شده است، و این یعنی چند برابر شدن مسئولیت دولت در پیشگاه ملت ایران، یعنی قرار دادن خود در برابر قضاوت تاریخ. که البته خوشبختانه با تدبیری که دولت در سیاست خارجی تاکنون به خرج داده، به نظر می‌رسد چشم انداز روشن و سبزی فراروی مردم ایران وجود داشته باشد.