نسخه چاپي
ارسال به دوستان
رویکرد تک محصولی در اقتصاد ملی تاثیرات نامطلوبی در کشور ایجاد می کند،
تاکید رهبری بر اقتصاد مقاومتی ناظر بر این حقیقت است که باید از همه ظرفیت
ها استفاده کرد تا چرخ اقتصاد کشور بهتر از وضعیت فعلی به چرخش در آید.
ایران ازنظرذخایرمعدنی بر روی کمربند عناصر فلزی و بنیادی آهن، مس، سرب و
روی قراردارد و بیش از12درصد این کمربند معدنی ازخاک ایران عبور می کند.
علاوه براین کمربند غنی معدنی ، ظرفیت های معدنی دیگری مانندتیتانیوم،
نفلین سینیت، ذغال سنگ کک شو، منگنز، آلومینیوم، منیزیم، طلا، قلع و تنگستن
و عناصر نادر خاکی درکشور وجود دارد که کشف این منابع طبیعی و با ارزش و
استفاده بهینه و درست ازآنها، کمک می کند تا کشور بتواند درحوزه معادن و
صنایع معدنی، توانمند و درسطح بین المللی نیز تاثیرگذار باشد.به طورمیانگین
بیش از30درصد صنایع کشورها با معادن ارتباط دارند. کشوری که دارنده
موادمعدنی است ، درمقابل کشوری که واردکننده موادمعدنی است و برای دستیابی
به مواد معدنی مورد نیازصنایع خود، باید مقدار زیادی وقت،انرژی ومنابع مالی
صرف نماید، دارای بزرگترین مزیت است. با وجودی که ایران با دارا بودن
حدود70 نوع ذخایرمعدنی درخاورمیانه رتبه اول، درقاره آسیا رتبه سوم و جزء
پانزده کشور برترمعدنی جهان است، ولی توفیق چندانی درتکمیل زنجیره ارزش
موادمعدنی و چرخه فرآوری به صورت بهینه ومطلوب عمل کند.
سختی کار در امر اکتشاف و زمان بر بودن فعالیت در این خصوص مزید بر علت
شده و در مقایسه با بخش های زود بازده ، سرمایه گذاری در امر اکتشاف و
استخراج را از اولویت خارج می سازد.
از این رو در برنامه پنجم، دولت مکلف شده است زیربناهای لازم برای توسعه
معادن را نیز فراهم کند. با توجه به این ذخایر گسترده معدنی، سهم معدن در
تولید ناخالص داخلی یک درصد است در حالی که این بخش از مزیت های
اقتصادی زیادی برخوردار است به نظر می رسد هنوز مورد غفلت برنامه ریزان
اصلی در کشور قرار دارد. بخش فرآوری در کنار اشتغالزایی، منشا خوبی برای
جذب ارز به کشور است ،اما از آنجا که فعالیت در بخش معدن هزینه و ریسک
بالایی دارد ، صرفا با شعار و مصاحبه های تلویزیونی نمی توان بخش خصوصی را
به سرمایه گذاری در این عرصه پر از ریسک و چالش ترغیب کرد. همچنین توجه
به صیانت از معادن و کاربست شیوه های نوین و غیر سنتی در برداشت از معادن
از اهمیت بسزایی برخوردار است. رشد واعتلای معادن وصنایع معدنی کشور، صرفا
با ایجادظرفیت های جدید ازطریق اکتشاف محقق نمی شود، بلکه با اصلاح وبهبود
روش های فرآوری نیز می توان ظرفیت سازی کرد. چنانچه پیشتر اشاره شد بخش
مهمی از معادن ایران در مناطق محروم واقع است، با توسعه معادن امکان تحول و
پویایی این مناطق فراهم می شود و اثرات مثبت اجتماعی و سیاسی آن نیز کمتر
از دستاوردهای اقتصادی نیست. با توجه به ارزش افزوده ناشی از معادن فلزی در
اقتصاد ملی ضرورت ایجاد و توسعه شرکت های تخصصی برای استخراج معادن فلزی
نیز باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
برای تحقق اقتصاد پویا باید استفاده مطلوبتری از معادن کشور صورت پذیرد.
