نسخه چاپي
ارسال به دوستاناین روزها بی توجهی به جانبازان، ایثارگران و خانواده های شهدا دیگر تابویی شده است که به سختی توان شکستن آن وجود دارد. بارها شاهد بوده ایم که یک جانباز در بیمارستان بستری بوده یا برای تهیه دارو مجبور بوده که به سرعت به تهران بیاید یا عمل جراحی انجام داده و نیاز داشته به سرعت در خانه خودش استراحت کند، اما در مسیر برگشت بازهم با مشکلات بیشتری رو به رو شده و حتی آرزو کرده که ای کاش هرگز این درمان را انجام نمی داد.
معلوم نیست چرا درحق کسانی که برای هدف بزرگتری جنگیدند این گونه کم لطفی می شود؟ این کم لطفی گاه تا حد عدم رفع کوچکترین نیازهای میراث جاودانه انقلاب نیز کشانده شده است به طوری که به عنوان مثال درحالی که در تبصره دو قانون جامع حمایت از ایثاگران آمده است که مشمولین این قانون برای سفرهای خارجی در سال یک مرتبه از 50 درصد هزینه بلیت هواپیما در روز فروش معاف هستند، در حالی که این موارد برای این قشر باارزش در نظر گرفته نشده است.
قائم مقام جمعیت فرزندان شاهد و ایثارگران نواندیش درباره این موضوع معتقد است با اشاره به اینکه در بند دیگر این قانون هم آمده هزینه این قانون از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران تامین و پرداخت می شود، می گوید: متاسفانه در 8 سال گذشته در مورد ایثارگران کم کاری شد در حالی که وقتی امام در دستورشان برای تشکیل بنیاد شهید این همه ریز می شوند، حتما معتقد بودند که باید در این زمینه حساسیت بالایی وجود داشته باشد.
برزگر محمدی با انتقاد از بی توجهی به قانون در مورد خانواده ایثارگران و شاهد می گوید: حضرت امام خمینی(ره) در فرمانشان برای تاسیس بنیاد شهید در سال 58 در بند 4 این دستور نوشتند که کارت مجاز برای سوار شدن جانبازان و خانواده شهدا در اتوبوس های درون شهری تهیه شود.
در قانون جامع ایثارگران نیز مجلس بر این مهم تاکید شده به طوری که در ماده 41 آن گفته جانبازان 25 درصد به بالا و خانواده شاهد در سفرهای داخلی با هر یک از شرکت های دولتی یا خصوصی می توانند با ارائه کارت ایثارگری یا معرفی نامه از بنیاد شهید و امور ایثارگران از پرداخت 50 درصد هزینه بلیت مسافرتی معاف باشند.
برزگرمحمدی با تاکید بر اینکه جانبازان چیزی فراتر از قانون نمی خواهند، خاطرنشان می کند: از آقای روحانی که نگاه ویژه ای به ایثارگران دارد انتظار داریم در مورد این قانون نگاه ویژه ای داشته باشند تا این قانون اجرایی شود.
وی با اشاره به اینکه تمام این اعتراض ها مستند است و مستندات آن نیز وجود دارد گفت: ایثارگران زیاده خواه نیستند، اما همین را بدانید که وقتی قانونی مصوب شد، باید اجرا شود و کاری نداریم که خوب است یا بد.
در حالی که قریب به 25 سال از جنگ می گذرد، امروزه ایثارگران و خانواده شهدا سن بالایی دارند و به مرور از دنیا می روند و تعداد آنها کمتر و کمتر می شود و متاسفانه هیچ کس نگران آینده این نسل دلباخته نیست. اگر به کشورهای دیگر مراجعه کنیم و نحوه برخورد با بازماندگان جنگی را ببینیم، آنگاه متوجه می شویم که گاه در کشورهای غیر مسلمان بسیار بیشتر از کشور ما که ریشه های مذهبی جهاد و شهادت داریم، به بازماندگان جنگ توجه می شود.
اما دیدگاه برخی از جانبازان گاه تا حدی تکاندهنده است که نشان از بی توجهی عمیق دولت ها نسبت به جانبازان، ایثاگران وخانواده های شهدا در گذشته دارد؟
به عنوان مثال الف . ح که خود از خانواده شهداست درباره غفلتی که نسبت به آنها شده‌ای چنین می گوید: من خواهرشهیدم وبرادرم21سال سن داشت و بنیادشهید هیچ کاری برای مانکرده وبامرگ مادرم پرونده رابسته است وهیچکدام ازاین امتیازات را ازروزاول به ما نداده است وما به خاطرخدا و رهبرچیزی نمیگوییم لازم به ذکراست 9سال جسدبرادرم مفقود بود.
ر.ج نیز با اشاره به اینکه در بنیاد شهید قم یک گروه 6ساله در مسند قدرت در رابطه ساخت مسکن جانبازان هستند که به همه چیز رسیدند ودر طی این چند سال هنوز یک واحد هم به جانبازان تحویل ندادند باز بماند هر دفعه به خاطر مسایل کوچک جلوی پیشرفت کارها را گرفته اند وباعث خسارات زیادی به پیمانکاران و خانواده شهدا و جانبازان شده اند و به خاطر اینکه پشتشان به جای گرم است ، حتی یکبار هم توبیخ نشده اند.
سید حسین .ف نیز با بیان اینکه بنياد به صورت علني قوانين را زير پا مي گذارد می گوید می توان از جانبازان راجع به این موضوع سوال کنيد، بنياد با تکيه بر بخشنامه هاي داخلي قوانيني که برايش هزينه دارد را عملا منتفي مي کند که اين نقض صريح قانون است ولي جانبازان صدايشان به هيچ کجا نمي رسد.
اکنون که عمردولت تدبیر وامید به یک سالگی رسیده است و تشدید بی توجهی در دولت های قبل به جانبازان باعث به عقب راندن این نیروهای ارزشی کشور شده بود، این پرسش مطرح می شود که بی توجهی به میراث جاودانه انقلاب تا کی ادامه خواهد داشت؟...
