نسخه چاپي
ارسال به دوستان
به گزارش پارسینه، اردن کشوری پادشاهی و از متحدان قدیمی آمریکا و بریتانیا در منطقه خاورمیانه است. قریب به اتفاق جمعیت این کشور را اعراب تشکیل می دهند که حدود یک سوم آنها عرب های فلسطینی هستند که در نتیجه جنگ های اعراب و اسرائیل به اردن گریخته اند اردن یک سلطنت مشروطه است که دارای دو مجلس قانون گذاری است.
اردن بخش عمده ای از تاریخ خود را با اسرائیل به دست آورده است زیرا هر دو بخش هایی از منطقه ای را اشغال کرده اند که از لحاظ تاریخی به نام فلسطین شناخته می شود.
ماجرای توافقنامه صلح بین اردن و اسرائیل
در سال ۱۹۲۰ منطقه شامل اردن (که در آن زمان به نام ماوراء اردن شناخته می شد) در چارچوب اختیارات بریتانیا بر فلسطین تأسیس شد. بریتانیا استقلال جزئی ماوراء اردن را در سال ۱۹۲۳ میلادی به رسمیت شناخت، اگرچه قیمومت بریتانیا تا سال ۱۹۴۸ به پایان نرسید. در سال ۱۹۵۰، پس از پایان خصومت‌ها با دولت جدید اسرائیل، اردن، کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس را ضمیمه کرد و تا زمانی که اسرائیل کنترل آن را به دست آورد، این سرزمین را اداره می کرد.
سالها بعد در جریان جنگ شش روزه ۱۹۶۷ نبردی میان اسرائیل و کشورهای عربی یعنی مصر، سوریه و اردن و عراق رخ داد و با پیروزی اسرائیل به پایان رسید. این نبرد نقطه اوج بحرانی بود که از تاریخ ۱۵ مه تا ۱۲ ژوئن ۱۹۶۷ به درازا انجامید و در آن اسرائیل با پیروزی بر ارتش چند کشور عربی قسمتی از خاک آنها را تصرف کرد.
در واقع اسرائیل نوار غزه و شبه‌جزیره سینا از مصر و کرانه باختری رود اردن و اورشلیم شرقی از اردن و بلندی‌های جولان از سوریه را به تصرف درآورد.
در سال ۱۹۸۸ ملک حسین از تمام ادعاهای اردن در مورد کرانه باختری صرف نظر کرد. اردن و اسرائیل در سال ۱۹۹۴ توافقنامه صلح کامل امضا کردند. ملک حسین در سال ۱۹۹۹ درگذشت و پسرش عبدالله دوم جانشین او شد.
باتوجه به تاریخچه ای که گفته شد و اشغال بخشی از سرزمین های فلسطینیان توسط اردنی ها در گذشته نه چندان دور، اردن نیز با موضع گیری های مختلف، در برخی مواقع از تشکیل کشور فلسطین حمایت می کند. اما در عین حال اردنی‌ها نگران هستند که جنگ اسرائیل و حماس و خشونت در کرانه باختری منجر به اخراج دائمی و اجباری فلسطینی‌ها از سرزمین‌های اشغالی شود و به هجوم پناهجویان به اردن منجر شود، امری که اردن به صراحت اعلام کرده است آن را نمی پذیرد.
در حوادث قبلی که فلسطینیان به طور دسته جمعی آواره شدند، اردن مقصد اصلی اسکان مجدد پناهندگان بوده است. در جریان فاجعه ۱۹۴۸، ۷۵۰۰۰۰ فلسطینی مجبور به ترک خانه‌های خود شدند، زیرا اسرائیل خود را یک کشور مستقل اعلام کرد و شروع به الحاق سرزمین‌هایی کرد که برای یک کشور فلسطینی اختصاص داده شده بود
جالب است بدانید که همسر فعلی پادشاه اردن، یعنی ملکه رانیا ، در کویت از پدر و مادری فلسطینی به دنیا آمد.
روابط ایران و اردن پس از انقلاب اسلامی
اگرچه روابط ایران و اردن پس از انقلاب اسلامی همواره با فراز و نشیب همراه بوده است اما سفر پادشاه اردن در شهریور سال ۱۳۸۲ به تهران را باید نقطه عطفی در روابط دو کشور دانست.
با این حال موضع گیری های گاه و بیگاه پادشاه اردن یا وزرای این کشور علیه ایران طی سالیان گذشته، سبب سردی روابط دو کشور بوده است که البته این موضع گیری ها تا حدودی به کشورهای غربی و از جمله آمریکا مرتبط است چرا که اردن یکی از متحدان همیشگی آمریکا در منطقه خاورمیانه است.
همچنین عبدالله دوم از مادری انگلیسی به دنیا آمده و روابط قوی با انگلیسی ها و مواضع نزدیک به غرب و اسرائیل دارد و نسبت به آرمان فلسطین و کشتار فلسطینیان در غزه بی توجه است.
در همین راستا، وزارت خارجه اردن در حمله ایران به اسرائیل، نیز ضمن احضار سفیر ایران به وزارت خارجه این کشور، به طور رسمی به گزارش ها درباره کمک نظامی به اسرائیل واکنش نشان داد و اعلام کرد که نیرو‌ها و دستگاه‌های امنیتی این کشور با هر چیزی که امنیت و تمامیت ارضی این کشور را به خطر بیندازد، مقابله خواهند کرد.
