نسخه چاپي
ارسال به دوستان
در چند روز گذشته به دلیل جشنواره موسیقی فجر کنسرت‌های مختلفی برگزار
شد که حاشیه‌هایی را هم به همراه داشته است، برای مثال خواننده در کنسرتش
آهنگ شاد نمی‌خواند در صورتی که عمده شهرت او به آهنگ‌های شاد است و طبیعتا
مخاطبینی که به کنسرت او رفته‌اند توقع آهنگ‌های شاد هم داشته‌اند.
تناقض بزرگی که وجود دارد این است که کسی که برای کنسرت بلیت خریده است (هر بلیت میانگین 500 هزار تومان) حال در کنسرت با چهره ناراحت و عبوس خواننده و آهنگ‌های غمگین او روبرو شده است.
ایرنا، بعد از کنسرت ماکان بند در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران به این رویه اعتراض کرد و نوشت: «نکته عجیب این کنسرت آن بود که برخلاف آنچه که تصور می‌شد، در طول این برنامه، هیچ آهنگ شادی خوانده نشد و تمام آهنگ‌ها، تمی غمگین داشتند. این اتفاق سبب شد تا مخاطب، شنونده یک جریان یکنواخت در طول کنسرت باشد. مخاطبانی که خیلی آرام سر جای خود نشستند و چندان به وجد نیامدند که بخواهند از جای خود بلند شوند.
این اتفاق چندین بار با اعتراض بسیاری از مخاطبان همراه شد که با فریاد «شادش کن» از ماکان‌بند تقاضا کردند تا آهنگ‌های شاد بخواند اما آنها اصرار عجیبی بر روی اجرای آهنگ‌های غمگین داشتند و هیچ توضیحی هم نسبت به این اقدام عجیب خود ندادند.
امیر مقاره، در طول اجرای این شب، ۲ بار به هنگام اجرای برنامه بغض و گریه کرد که باز هم در این ارتباط، حرفی با مخاطبان نزد.»
کنسرت مسعود صادقلو هم با همین مورد همراه بوده است و باز ایرنا درباره آن هم نوشته است: «نخستین موردی که درکنسرت صادقلو احساس می‌شــد، غمگین بودن بیش از اندازه خواننده بود. آهنگ‌ها حس نداشتند و این اجرا، باروحیه سرد و برخورد منقبض خواننده، موجبات تعجب بسیاری از افراد حاضر در سالن را فراهم آورد.
صادقلو، کنسرت خود را با آهنگ غمگین شروع کرد، آهنگ‌های دوم وسوم هم به همین ترتیب، غمگین بودنــد و از همان ابتدا می‌شــد صدای مخاطبان داخل سالن را شــنید که با صدای بلند از خواننده می‌خواســتند تا شــادش کند.
خیلی عجیب بود که صادقلو بدون توجه به این درخواست‌ها، اگرچه درادامه چند کار شاد هم اجراکرد اما تقریبا لبخندبه لب نیاورد و با روحیه‌‌ای غمبار، فقط خواند. این رویکرد سبب شد تا وی ۱۴ آهنگ را درکمتر از ۵۵ دقیقه بخواند و رکورد کمترین مدت زمان کنســرت را به خود اختصاص دهد.»
در کنسرت سیروان خسروی هم به گونه دیگری این اتفاق رخ داد، وقتی طرفداران از او خواستند تا قطعه «دوست دارم زندگی رو» که از پرطرفدارترین قطعات این خواننده و آهنگساز در سال‌های اخیر است را اجرا کند، او نپذیرفت و گفت: «اگر اجازه بدهید امشب قطعه دوست دارم زندگی را نخواهم خواند و به جای آن اثر دیگری را تقدیم‌تان می‌کنم.»
واقعیت این است که این شکل کنسرت برگزار کردن و این گونه برخورد کردن از اخلاق حرفه‌ای به دور است، یا کنسرت نگذارید یا اگر می‌گذارید به آنچه مخاطب یا طرفدار از خواننده انتظار دارد احترام بگذارید.
حتی اخلاقی تر این است که در اعلام کنسرت مورد نطر ذکر شود مجموعه آهنگ‌های غمگین خواننده یا این گروه اجرا خواهد شد (حال به هر دلیلی)، آن موقع مخاطب تکلیفش روشن است و تصمیم می‌گیرد که برای حضور در چنین کنسرتی بلیت بخرد یا خیر؟
هر کدام از این خوانندگان صفحات و کانال‌های متعدد در دنیای مجازی دارند و بسیار ساده می‌توانند مخاطبانشان را از چنین تصمیمی مطلع سازند.
اما این که در سالن با این فضای عبوس و غمگین مواجه شود یک نوع غش در معامله یا کم فروشی به مخاطب است.
