پایگاه خبری تحلیلی صبح تهران | sobheterhan.com

صبح تهران به نقل از پارسینه:

  اسفند 1396 بود که سفر جانی اينفانتينو، رئيس فيفا به ايران برای تماشای دربی هشتادوششم حسابی خبرساز شد؛ مسئولان فدراسيون، مشتاق از اينکه مرد اول نهاد بين‌المللی فوتبال را به تهران کشيده‌‌اند، برنامه‌ی  تدارک ديدند تا شايد اينفانتينو با ديدن شور و اشتياق ايراني‌ها به فوتبال، کمی در روند مشکلات به‌وجودآمده به آنها کمک کند. آن زمان دو مشکل اصلی که قرار بود با رئيس فيفا در ميان گذاشته شود، حل مشکل بازی در کشور ثالث برای تيم‌های باشگاهی ايران در ليگ قهرمانان آسيا و محروميت پرسپوليس از دو پنجره نقل و انتقالات بود؛ مشکلاتی که البته به قوت پابرجا ماندند و هيچ‌کدام هم حل نشدند. دست آخر اما به‌جای گره‌گشايی، راه ورود آنها به بازداشت موقت چندساعته هموار شد تا رسانه‌های اروپايی از سفر اينفانتينو به تهران و ملاقات با مسئولان کشوری و ورزشی اين کشور انتقاد کنند.

قول روحانی به رئيس فيفا
اينفانتينو يکی از پیش‌شرط‌هایی که براي سفر به ايران داشت، ديدار با حسن روحانی، رئيس‌جمهور ايران بود؛ او مي‌خواست هر طور شده مرد اول سياست‌های ايران را از نزديک ببيند. برای او ملاقات کوتاهی در فرودگاه تنظيم کردند تا روحانی پاي صحبت‌های اينفانتينو بنشيند؛ در همان ديدار بود که اتفاقا رئيس فيفا پيراهن شماره 7 را به‌خاطر اينکه روحانی هفتمين رئيس‌جمهوری ايران بود، به او اهدا کرد. در آن زمان کمتر خبری مربوط به جزئيات اين ديدار به بيرون مخابره شد ولی دو، سه روز بعد از رفتن اينفانتينو از ايران، مشخص شد که رئيس فيفا توانسته قول‌هايي از حسن روحاني بگيرد. اينفانتينو در نشست بعدي‌اش با مسئولان اجرائي فوتبال در پاسخ به اين انتقاد که چرا به کشوری سفر کرده که زنانش اجازه حضور در ورزشگاه را ندارند، حرف مهمی زد: «هرجور دوست داريد، مي‌توانيد برداشت کنيد ولي چند نفر مي‌توانند به ايران سفر کنند تا در اين سفر با رئيس‌جمهوري اين کشور هم ديدار کنند؛ کدام بهتر بود؟ اينکه به ايران نروم يا اينکه با رئيس‌جمهور ايران درباره حل مشکل ورود زنان به ورزشگاه مذاکره کنم؟ من با آقاي روحاني حرف زدم و او به من قول داد مشکل ورود زنان به ورزشگاه‌ها را حل کند. او خبر داد که مسئولان ورزشی ايران هم وعده داده‌‌اند مشکل ورود زنان به ورزشگاه را حل کنند.

و بالاخره 24 مهر 1397
نامه‌نگاری های فيفا با مسئولان فوتبال ايران و پرس‌و‌جوکردن درباره حل مشکل ورود زنان به ورزشگاه به همان ديدارهاي اسفند 96 ختم نشد؛ آنها بعدا در چند نامه‌نگاري مختلف از مسئولان فدراسيون فوتبال ايران خواسته بودند تا روند ورود زنان به ورزشگاه در اين کشور را توضيح دهند و بگويند اين موضوع کي محقق مي‌شود؟ فدراسيون فوتبال اما بدون اشاره به جزئيات اين پرونده تلاش کرد تا در کنار مسئولان وزارت ورزش کارها را در سکوت پيش ببرد؛ سکوتي که البته شب گذشته تبديل به يک خبر مهم شد؛ پاي زنان به ورزشگاه آزادي باز شد تا آنها ديدار دوستانه تيم ملي ايران با بوليوي را از نزديک ببيند؛ گو اينکه اين تماشاگران زن همگي به‌صورت گزينشي انتخاب شده بودند و تعدادشان از 150 نفر تجاوز نمي‌کرد. بالاخره اما طلسم غیبت تماشاگران زن شکسته شده و حالا همه اميدوارند اين داستان، پيش‌درآمدی براي حضور دائمی و غيرگزينشی هواداران زن به ورزشگاه‌های فوتبال شود.

تقلب از روی دست واليبال
شب گذشته در ورزشگاه آزادی چيزی نزديک به 150 زن بازی ايران با بوليوي را از نزديک ديدند؛ طبق گزارش‌هاي رسيده از ورزشگاه آزادي، اين تماشاگران زن از قبل مشخص شده بودند: اعضای تيم ملي فوتبال زنان ايران، اعضای تيم ملي فوتسال زنان ايران، خانواده کارکنان فدراسيون فوتبال، خانواده تعدادي از بازيکنان و البته چندين خبرنگار و عکاس زن. اين دو گروه آخر يعني خبرنگاران و عکاسان البته اجازه فعاليت خبری نداشتند و فقط توانستند بازي را از نزديک تماشا کنند. شبيه اين اتفاق اما پيش‌تر در رقابت‌هاي واليبال رخ داد؛ فدراسيون جهاني واليبال، ايران را تهديد کرد که اگر اجازه ورود زنان به ورزشگاه‌ها داده نشود، ايران را از ميزبانی رقابت‌هاي ليگ جهانی محروم مي‌کند. مسئولان واليبال برای فرار از اين محروميت ابتدا رو به انتخاب گزينشی تماشاگران زن آوردند و بعدها که فضا مهیاتر شد، هم تعداد تماشاگران زن را افزايش دادند و هم اينکه ديگر اين موضوع کمتر حالت گزينشی داشت. رفته‌رفته حساسيت‌های به‌وجود‌آمده هم از بين رفت و تماشاگران زن زيادی از بازي‌های واليبال در شهرستان‌ها هم ديدن کردند. فرمول واليبال حالا موردتوجه فدراسيون فوتبال قرار گرفته و آنها هم اميد زيادی دارند ازاین‌پس بتوانند ورود زنان به ورزشگاه را با تعداد بيشتر و گزينش کمتر هموارتر کنند؛ به اين شيوه هم پاسخ علاقه‌مندان بي‌شمار زن به فوتبال در آينده‌ای نه‌چندان دور داده مي‌شود و هم اينکه فيفا ذره‌بين بدبيني‌اش را از روی ايران برمي‌دارد؛ طبيعی است مشکل ورود زنان به ورزشگاه در ايران به‌صورت يک‌باره حل‌شدني نيست و هنوز نياز به رايزني‌هاي فراوانی است تا نيمی از جامعه ايران و نيمی از تماشاگران فوتبال که علاقه‌مند به ديدن اين رشته در ورزشگاه هستند، بتوانند بدون دغدغه به حمايت از تيم‌هاي موردنظرشان بپردازند.