مادر سرمهندس نفتکش سانچی می گوید: پسرم خیّر بزرگی بود و کمک به همنوعان را همواره در دستور کار خود قرار می داد بدون اینکه کسی از ارائه کمک های او خبر داشته باشد.
ایران
نوشت: وقتی وارد منزل پدری دکتر فرید محبی در شهر شیروان خراسان شمالی شدم
پدر و مادرش علیرغم کهولت سن و خستگی راه مشهد با روی گشاده از من استقبال
کردند و گفتند: تمام زندگیم پر از خاطره های خوش با فرید است زیرا که وی
حتی یکبار هم پدر و مادر خود را رنج نداد.
فاطمه ایزدی مادر سرمهندس
کشتی نفتکش سانچی با بیان اینکه عمو و دایی فرید در دوران دفاع مقدس شهید
شدند گفت: عموی فرید مفقودالاثر بود که با وقوع این حادثه، دوران گذشته
مجدد برایم تکرار شد و هم اکنون دردی را در سینه دارم که گویی تا آخر عمر
همراه من خواهد بود.
وی افزود: فرید خیّر بزرگی بود بدون اینکه کسی
او را بشناسد یا کسی از او نامی ببرد همواره در این راه پیشگام بود و بارها
در تماس تلفنی به من و پدرش تاکید می کرد به دنبال شناسایی زندانیان جرائم
غیر عمد در شیروان باشید و اسامی آنان را به من بگویید.وی گفت: مورد آخر
آن کمک به زندانی جرائم غیر عمد در سال گذشته بود که من و پدرش هم از این
موضع بی خبر بودیم تا پس از آزاد شدن زندانی، خانواده اش به خانه آمدند و
موضوع را بازگو کردند.
مادر جانباخته سرمهندس کشتی نفتکش سانچی
افزود: 4 فرزند پسر دارم که فرید اولین فرزندم بود و درتصمیم گیری هایش نظر
پدر و مادر برایش بسیار مهم بود.نصرالله محبی پدر سرمهندس کشتی نفتکش
سانچی هم گفت: خندرویی فرید زبانزد همه اقوام و دوستان بود بطوریکه اقوام و
حتی دوستانش پسرم را الگوی خود قرار داده بودند.نصرالله محبی با چشمان اشک
آلود افزود: فرید در کوچکی خیلی دوست داشت پزشک شود ولی بعدها به رشته
مهندسی سیالات علاقه مند شد.وی اظهار کرد: فرید زیاد در کنار خانواده نبود
زیراکه به علت نبود دبیرستان نمونه در شیروان در شهر بجنورد تحصیل کرد و پس
از پایان دوره دبیرستان برای ادامه تحصیل به دانشگاه علوم و فنون دریایی
امام خمینی (ره) نوشهر رفت و 17 سال سرمهندس کشتی بود.وی با بیان اینکه
پسرم اخلاق به خصوصی داشت گفت: فرید بیشتردر سفر دریایی و ماموریت بود و با
توجه به اینکه شغلش بسیار سخت بود و با خطرات بسیار از جمله ( طوفان دریا،
دزدان دریایی و ...) همراه بود ولی هیچ وقت از سختی شغل خود سخن نمی گفت و
گلایه نمی کرد.