نسخه چاپي
ارسال به دوستانبه گزارش صبح تهران به نقل از خبرگزاری مهر، «قیمت سبوس در بازار کیلویی ۵۰۰ تومان است در حالی که جهاد کشاورزی به ما وعده داده تا سبوس هایی را برای فروش به روستا آورده و با قیمت هر کیلو ۵۶۰ تومان در اختیارمان قرار بدهد» این جمله را سید عادل جعاوله کشاورز اهل روستای یدیم بخش مرکزی شهرستان اهواز می گوید.
وی با اشاره به نابودی چهار هکتار از زمین های کشاورزی خود در جریان سیلاب ادامه می دهد: وقتی در چنین شرایطی هستیم این درست نیست که جهاد کشاورزی به قیمت سبوس ها بیفزاید.
این کشاورز بیان می کند: خدمات رسانی به روستای ما بسیار خوب است و از فرماندار خیلی قدردانی می کنیم ولی به هر حال همه ما زندگی خود را از دست داده ایم و انتظار داریم که مسئولان استانی و حتی ملی برای خسارت های وارد شده فکری کنند.
عمق درد مردم در مناطق سیل زده بسیار زیاد است و این درد را هیچ کس مانند خودشان درک نمی کند. همدردی و حضور مسئولان، خبرنگاران و حتی مردم دلسوز تنها مرهمی بر زخم خسارت های وارد شده به این مردم مظلوم است ولی به راستی که هیچ کس چون خودشان قادر به درک عمق فاجعه سیلاب نیست.
روستاهای بی شماری در استان خوزستان طی ۱۰ روز اخیر به دلیل وقوع سیلاب دچار بحران شده و بخش عظیمی از زمین های کشاورزی و یا دام کشاورزان و دامداران استان که تنها دارایی آنها هستند، از بین رفت.
وقت برای سرزدن به تمامی این روستاها وجود ندارد و البته تعداد روستاها نیز بالا است.
سید فتح الله هاشم نژاد رئیس جمعیت هلال احمر اهواز در خصوص سیل این شهر می گوید: برای رفتن روستاهای غرب کارون و بخش مرکزی اهواز دو راه دسترسی وجود دارد یکی از اتوبان اهواز ـ اندیمشک که باید فاصله ای ۳۰ کیلومتری را تا بخش الهایی و بعد هم ۱۰ کیلومتری طی کنیم تا به آنها برسیم.
به واسطه نزدیک تر بودن مسیر فوق از همین مسیر راهی روستاهای سادات جعاوله می شویم. البته به گفته رئیس هلال احمر اهواز یک مسیر دیگر نیز از سمت حاشیه رودخانه کارون و نزدیک به منطقه کیان آباد، دغاغله و نیشکر اهواز وجود دارد که راه راه برای ما طولانی تر می کند.
بعد از رسیدن به بخش انتهایی کنار جاده آب های بسیاری در زمین های کشاورزی آن هم در سطح گسترده وجود دارد که دل هر انسانی را به درد می آورد.
گندمزارها در زیر آب
گندمزارهای وسیعی به زیر آب رفته بودند و وقتی به آنها نگاه می کنیم بی شباهت به مزارع آفتابگردان نیست. گل های آفتابگردان از شرم دیدن خورشید سر به زیر انداخته و این بار گندم ها زیر بار سیلاب کمر خم کرده و کشاورزان نیز از این خسارت ها کمرشان خم شده است.
طول مسیر را که طی می کنیم چشممان به یک کانال آب انتقال دهنده آب رودخانه برای اهالی بخش الهایی می افتد، به گفته رئیس جمعیت هلال احمر اهواز هنگام سیلاب آب از این کانال بالا زده و تمام جاده های منتهی به روستاهای مذکور را گرفته بود.
چند روزی است که آب کانال تا حدودی فروکش کرده ولی باز هم بعد از طی مسیری کوتاه، به آبی عظیم شبیه به یک تالاب گسترده می رسیم. وسعت آب بسیار است اما این آب به روی جاده های آسفالت و راه دسترسی مردم روستاهای سادات جعاوله گسترده شده است.
اهالی این روستاها بیشتر مایحتاج خود را از بخش الهایی تهیه می کردند ولی طی چند روز اخیر سیلاب راه را بر آنان بسته و خانه نشینشان کرده بود. کمک رسانی به این روستاها از طریق قایق های مستقر در محل انجام می شود.
امدادرسانی با قایق
قبل از اینکه سوار قایق شویم دو نوجوان را به نام های سید موسی و سید علی جعاوه می بینیم که تازه از مدرسه برگشته اند. هر دو دانش آموز سال هفتم بوده و موسی ساکن روستای بیت یدیم است ولی در روستای بام دژ درس می خواند و علی پسرعمومیش او را با موتور به ایستگاه قایق رسانده تا موسی نیز همراه با ما در یک قایق به خانه خود برگردد.
سعید نگراوی ناخدای این قایق موتوری در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: یک هفته است از سوی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اهواز برای انجام خدمت و به عنوان نجات غریق مستقر شده ام ولی تاکنون برای جابجایی همه اقلام غذایی و خوراکی با هلال احمر همکاری داشته و آنها را بار قایق کرده و به دست اهالی روستا می رسانم.
گندم زارهای گندیده و خسارت دیده از سیل در طول مسیر به کرات به چشم می خورد اما نکته عجیبی که چشم های ما را حیرت وار به خود وامی دارد طعمه ها و تورهای ماهیگیری است که مردم در آب ها رها کرده اند.
افرادی که ما در این قایق همراهی می کنند، اهالی روستا و مسئولان و اضای جمعیت هلال احمر اهواز هستند، آنها نیز می گویند مردم در این آب ها ماهی های یک کیلویی هم صید کرده اند.
قایق در کنار روستای سید یدیم پهلو می گیرد و اولین چیزی که به چشم می خورد آهک های پاشیده شده روی خاک های روستا است وقتی علت را از اهالی جویا می شویم می گویند برای گرفتن رطوبت زمین و ایجاد مانع برای ورود آب به روستا آن را در خاک روستا پخش کردیم.
وارد خانه یکی از اهالی روستا می شویم تا با اهالی آن خانه به گفتگو بشینیم که صاحبخانه اهلا و سهلا گویان (خوش آمدید) به استقبال ما می آید.
ضمن تقدیر از مسئولان ولی پولی برای خرید علوفه و آرد نداریم
سید ثامن جعاوله کشاورز اهل این روستا بیان می کند: اکنون بیش از یک هفته است که در محاصره سیلاب هستیم و ۱۰ هکتار زمین کشاورزی من به زیر آب رفته و محصولات آن نابود شد.
وی در ادامه با اشاره به بیمه بودن زمین های کشاورزی اش می گوید: حدود ۶ گاو نیز در این سیلاب از من تلف شد.
این کشاورز انتقاد می کند: جهاد کشاورزی برای اولین بار علوفه هایی را به رایگان میان ما توزیع کرد ولی هیچ کدام از دام های ما از این نوع علوفه مصرف نکردند.
جعاوله عنوان می کند: از مسئولان تقاضا داریم که برای احشام ما علوفه تهیه کرده، خسارت زمین های کشاورزی و محصولات را پرداخت کرده و در عین حال نیز برای اهالی روستا آرد تهیه کنند.
وی یادآور می شود: همه زمین های من به زیر آب رفته و دیگر پولی برای خرید علوفه نداریم ولی جهاد کشاورزی وعده داده تا فردا سبوس هایی را با قیمت هر کیلو ۵۶۰ تومان برای ما آورده و در اختیارمان قرار دهد.
سید سعید جعاوله نیز یکی دیگر از اهالی که متوجه حضور ما در روستا می شود نیز به آن خانه آمده و بیان می کند: قسمت اعظمی از ۲۲ هکتار زمین کشاورزی من به زیر آب رفته و تنها پنج هکتار از آن باقی مانده است.
۲ ماه با یارانه سر کردیم
وی با اشاره به اینکه دو گاو را نیز در سیلاب از دست داده است، اضافه می کند: بیشتر از یک هفته است که روستای ما در محاصره آب قرار گرفته و خدمات رسانی ها خوب بوده ولی ما دو ماه قبل را با پول یارانه ها سر کردیم تا محصولات خود را برداشت کنیم ولی سیلاب همه محصولات را نابود کرد.
این کشاورز عنوان می کند: امسال زمین های کشاورزی خود را بیمه نکردم چون سال گذشته بیمه کرده بودم ولی بیمه خسارت شلتوک هایم را هنوز که هنوز است، پرداخت نکرد.
سید محمد جعاوله یکی دیگر از کشاورزهای این روستا می گوید: شغلم کشاورزی است و با پدرم زندگی می کنم. از هلال احمر خیلی راضی هستم آنها اقلام خوراکی آب آشامیدنی برای ما آورده اند ولی از مسئولان تقاضا داریم تا فکری به حال خسارت های سنگین وارد شده به بخش کشاورزی مردم کنند.
امل سادات جعاوله بانویی از روستای سید یدیم نیز اظهار می کند: همه چیز برای ما وحشتناک است و این روستا برایمان به زندانی تبدیل شده و اقلامی که برای اهالی آورده می شود به اندازه کافی نیست.
وی می افزاید: یک هفته در روستا حبس شده و زمین های کشاورزی را نیز سیلاب تخریب کرده، بنابراین دیگر کاری برای انجام دادن نداریم. فرزندم به دلیل آب آلوده ای که با آن صورتش را می شورم بسیار جوش زده و امکان بیماری در چنین وضعیت بی بهداشتی بسیار است.
این بانوی اهل روستا تأکید می کند: لوله کشی آب در این روستا وجود ندارد و از آب تانکر و یا چاه استفاده می کنیم ولی چند روزی است که تمام آب های چاه و تانکرها مملو از لجن و کسافت شده است. استفاده از چنین آبی برای شستن لباس ها و ظروف خیلی خطرناک است.
در این میان یکی از نوجوانان اهل روستا به بالای بام رفته و با دست های خود لجن های بسیاری را از تانکر آب مصرفی خانه بیرون می آورد. تانکر آب سفیدرنگی از جنس پلاستیک که باید شفاف باشد به خاطر میزان بالای لجن به رنگ سیاه درآمده است.
سید علی حامدی دیگر کشاورز این روستا نیز با اشاره به بیمه بودن تنها هفت هکتار از زمین های کشاورزی اش عنوان می کند: ۴۰ هکتار از زمین های کشاورزی ام، دو گاومیش و ۲۰ رأس گوسفند خود را در سیلاب از دست دادم. زمین هایم بیش از هفت روز غرق در سیلاب شده و همه محصولاتم از بین رفت.
وی می افزاید: خانه ما را کامل آب گرفته و تنها دارایی خانه ام یعنی تلویزیون ۲۱ اینچ رنگی ام هم با وجود اینکه روی چند بلوک گذاشته بودم بر اثر سیلاب سوخت.
این کشاورز تقدیر می کند: از فرمانداری، بهداشت قرارگاه سپاه خاتم الانبیا و هلال احمر که سنگ تمام گذاشتند تشکر می کنم ولی ما بدهی های بسیاری را با وعده برداشت محصولاتمان نزد اصناف داریم و امروز ورشکست شده ایم.
حامدی می گوید: اداره بهداشت هر روز تیم پزشکی خود را به روستا اعزام کرده و اهالی را معاینه می کند ولی تمام نگرانی ما از خسارت های عظیم وارد شده به زمین های کشاورزی است. از مسئولان ملی و استانی تقاضا داریم فکر و چاره ای به حال کشاورزان به ویژه آنهایی که هیچ بیمه ای هم ندارند داشته باشند.
سیده قنده جعاوله بانویی دیگر از این روستا نیز در گفتگو با خبرنگار مهر بیان می کند: خانه ام نیمه کاره مانده و تحت پوشش کمیته امداد نیز هستم. در حال حاضر محل سکونتم متعلق به فرد دیگری بوده و آن هم ترک برداشته است.
تعطیلی یک هفته ای مدرسه
از خانه خارج شده و بازدیدی از روستا داشتیم و متأسفانه متوجه شدیم که دانش آموزان مقطع ابتدایی این روستا بیش از یک هفته است که به مدرسه نرفته و معلمانشان در مدرسه حضور پیدا نکرده اند.
کمی آن طرف تر از خانه های اهالی روستا یک لودر به گل نشسته توجهمان را به خود جلب کرد و وقتی ماجرای آن را از اهالی پرسیدیم گفتند که این لودر برای خدمت رسانی به روستای ما آمده بود که بعد از سه روز کار مداوم چرخش پنچر شده و به گل نشسته است. طبق گفته برخی از اهالی این روستا بالغ بر ۳۱ خانوار در این روستا زندگی می کنند.
به گزارش خبرنگار مهر، روستاهای بی شماری در استان خوزستان دچار سیلاب شده و آنطور که معلوم است حضور مسئولان در صحنه و همدری با مردم بسیار خوب بوده ولی چیزی که برای مردم حائز اهمیت بوده و تا حدودی می تواند از دردهای آنها کم کند جبران خسارت آنها توسط صندوق های بیمه و یا هر نهاد مسئول دیگری است.
در بازدید از روستاها به نکات بسیاری برمی خوردیم که کهنه بودن سیل بندها و قدمت ۲۵ ساله آنها یکی از این نکات است. مسئولان خدمات رسانی های لازم را از جمله راه اندازی اردوگاه های اسکان اضطراری، توزیع آب معدنی، کنسرو، پتو، غذای گرم، چای و قند داشته اند ولی مردم چشمانشان به دنبال چیز دیگری بوده و گویی مرادشان را در جای دیگری جستجو می کنند، آری این مردم سیل زده تمام امیدشان به زمین های از بین رفته ای است که کل دارایی آنها در زندگیشان محسوب می شود.
هرچند در این میان عده ای از آب گل آلود ماهی گرفته و با حضور در میان مردم سیلاب زده مواردی را به منظور ایجاد نارضایتی آنها از دولت و کشور خود زمزمه کردند اما مردم ولایتمدار خوزستان همواره صبوری به خرج داده و این افراد را ناکام گذاشتند. در چند بازدیدی که داشتیم همه اهالی حرف از حضور مسئولان مختلف استانداری، فرمانداری، بخشداری، سپاه حضرت ولیعصر (عج)، قرارگاه خاتم الانبیا، بسیج و حتی مردم عادی می زدند و این نشان می دهد که مردم ولایتمدار خوزستان هنوز پایبند به این شعر (بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار) هستند.
کشاورزی که امروز زانوی غم بغل کرده و دیگر محصولی برای برداشت ندارد نه تنها سرمایه ای برای دوباره سرپا شدن خود ندارد بلکه با حجم عظیمی از بدهی به بازار و اصناف نیز روبر شده است.
سیلاب در عرض چند ساعت رخ داده ولی آثار تخریب آن تا روزها و بلکه ماه ها باقی می ماند، بنابراین امیدوارم مسئولان دولت تدبیر و امید برای این کشاورزان ناامید راهکاری ارائه داده و آنها را در این بحران تنها نگذارند.
