آخرین اخبار
كدخبر: ۲۵۱۸۷
تاريخ انتشار: ۰۸ شهريور ۱۳۹۳ - ۲۱:۱۶
نسخه چاپي
ارسال به دوستاناگر خانه ای خالی نبود، 583.500.000 خانواده خانه دار بودند
با تمامی این تفاسیر اگر تهران را به عنوان یکی از کلان شهرهای ایران در نظر بگیریم که حدود 500 هزار خانه خالی را در خود جای داده باشد، وجود ۱۱۶۷ شهر در کل ایران می تواند 583.500.000 نفر را از نعمت خانه بهره مند سازد و از مستأجری نجات دهد.
به گزارش صبح تهران ، از این کوچه به آن کوچه. از این محله به آن محله. بنگاه به بنگاه. پشت شیشه املاک، دنبال یک خانه 40، 50 متری برای این که سقفی بالای سرمان باشد. خانه ای برای من و همسرم با دو بچه، یکی کلاس دوم دبستان و دیگری هم چند ماهه است. هر خانه ای برای خودش یک رنج قیمت دارد. دو خانه در یک منطقه با شرایط یکسان، اما با قیمت های متفاوت. هر صاحب خانه ای برای خودش قیمت گذاری می کند. در بازار مسکن قانون جنگل حکم رانی می کند.
بیش از نیمی از ۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار و ۹۵۳ خانوار در ایران مستأجرند
براساس آمار نفوس و مسکنی که در سال 90 انجام شده است،۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار و ۹۵۳ خانوار در ایران وجود دارند.
همچنین بر طبق آماری که دکتر حمید رضا صارمی معاون سازمان شهرداری‌ها و شوراهای شهر وزارت کشور به خبرگزاری ایسنا در سال 92 داده است؛ 59 درصد مردم کشور نیز مستاجر هستند و هر ساله بر رشد آپارتمان نشینی در شهرهای کشور افزوده می شود.
بر طبق همین آمار سال 75، 69.4 درصد از مردم صاحب‌خانه بوده اند، این عدد در سال 85، به 63.4 درصد و در سال 90، به 56.4 درصد رسیده است.
همچنین نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال 90 نشان می دهد که، 20 میلیون واحدمسکونی در کشور وجود دارد که از این تعداد یک میلیون و 666 هزار واحدمسکونی خالی از سکنه است.
با یک حساب سرانگشتی و جمع و ضرب از این آمارها می توان نتیجه گرفت که بیش از نیمی از خانواده های ایرانی از توان خرید خانه برخوردار نیستند و هر ساله 6 الی 7 درصد از تعداد افرادی که صاحب خانه بوده اند نیز کاسته می شود.
اما در متن نتایج سرشماری سال90 ارقام دیگری نیز به چشم می خورد. این آمار نشان می دهد که به ازای هر 100 واحد مسکونی، 106 خانوار وجود دارد بنابراین با وجود این که میزان عرضه مسکن رفته رفته در حال سربه سر شدن با تقاضای مسکن در کشور است اما همچنان 6 خانوار باز هم از گردونه مسکن خارج می شوند.
سهم تهران از خانه های خالی
پدیده خانه های خالی چندی است که نقل محفل بازار مسکن کشور ما شده است. خانه هایی که با وجود تقاضا عرضه نمی شوند چرا که صاحبان این خانه ها با عمل احتکار در صدد کسب سوده بیشتر هستند اما در این میان کارشناسان مسکن دو راه را برای مقابله با این پدیده در نظر گرفته اند. یکی، اختصاص مالیات بر خانه‌های خالی بیش از یک سال و دیگری اختصاص وام برای خرید خانه با استفاده از سیاست های تحریکی و ایجاد شوک به بازار است.
براساس آماری که در سال 90 از سوی مرکز آمار و از طریق نفوس و مسکن اعلام شد 20 درصد از کل خانه های خالی موجود در کشور، در تهران مستقر بوده که به عبارت دیگر از یک میلیون و 666 هزار خانه خالی در سطح کشور، 327 هزار و 750 واحد مسکونی نصیب شهر تهران شده است.
به این ترتیب با توجه به اینکه در تهران در سال 90 بیش از 3 میلیون واحد مسکونی وجود داشته است نسبت خانه های خالی به کل واحدها در پایتخت معادل 15/10 درصد بوده است. یعنی بیش از 2 برابر نرخ طبیعی خانه خالی در یک شهر، تهران دارای این نوع از خانه ها بوده است.
اما امروز پس از گذشت 3 سال از این آمار، آماری دیگر از میزان خانه های خالی در تهران داده شده است و رقم خانه های خالی در تهران را 500 هزار خانه عنوان کرده است. یعنی در طی 3 سال با احتساب این که اگر به میزان واحدهای مسکونی اضافه نشده باشد 173 هزار خانه دیگر نیز خالی شده است.
با تمامی این تفاسیر اگر تهران را به عنوان یکی از کلان شهرهای ایران در نظر بگیریم که حدود 500 هزار خانه خالی را در خود جای داده باشد، وجود ۱۱۶۷ شهر در کل ایران می تواند 583.500.000 نفر را از نعمت خانه بهره مند سازد و از مستأجری نجات دهد.
اما در این میان سوالی که مطرح می شود این است که چرا هیچ کدام از مسئولین نمی توانند باز مسکن را به دست گیرند و سقف قیمتی را برای مسکن درهر منطقه معین کنند تا هم تعداد بیشتری از مستأجران خانه دار شوند و هم بازار مسکن آرام گیرد؟
علاوه بر این چرا هیچ کدام از سیاست گذاری های اقتصادی در ایران برای مقابله با این پدیده از سال 85 تا کنون که در اوج ساخت و ساز مسکن و احتکار آن بوده است نتوانسته راه چاره ای برای این پدیده بیابد؟
شفاف
بیش از نیمی از ۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار و ۹۵۳ خانوار در ایران مستأجرند
براساس آمار نفوس و مسکنی که در سال 90 انجام شده است،۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار و ۹۵۳ خانوار در ایران وجود دارند.
همچنین بر طبق آماری که دکتر حمید رضا صارمی معاون سازمان شهرداری‌ها و شوراهای شهر وزارت کشور به خبرگزاری ایسنا در سال 92 داده است؛ 59 درصد مردم کشور نیز مستاجر هستند و هر ساله بر رشد آپارتمان نشینی در شهرهای کشور افزوده می شود.
بر طبق همین آمار سال 75، 69.4 درصد از مردم صاحب‌خانه بوده اند، این عدد در سال 85، به 63.4 درصد و در سال 90، به 56.4 درصد رسیده است.
همچنین نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال 90 نشان می دهد که، 20 میلیون واحدمسکونی در کشور وجود دارد که از این تعداد یک میلیون و 666 هزار واحدمسکونی خالی از سکنه است.
با یک حساب سرانگشتی و جمع و ضرب از این آمارها می توان نتیجه گرفت که بیش از نیمی از خانواده های ایرانی از توان خرید خانه برخوردار نیستند و هر ساله 6 الی 7 درصد از تعداد افرادی که صاحب خانه بوده اند نیز کاسته می شود.
اما در متن نتایج سرشماری سال90 ارقام دیگری نیز به چشم می خورد. این آمار نشان می دهد که به ازای هر 100 واحد مسکونی، 106 خانوار وجود دارد بنابراین با وجود این که میزان عرضه مسکن رفته رفته در حال سربه سر شدن با تقاضای مسکن در کشور است اما همچنان 6 خانوار باز هم از گردونه مسکن خارج می شوند.
سهم تهران از خانه های خالی
پدیده خانه های خالی چندی است که نقل محفل بازار مسکن کشور ما شده است. خانه هایی که با وجود تقاضا عرضه نمی شوند چرا که صاحبان این خانه ها با عمل احتکار در صدد کسب سوده بیشتر هستند اما در این میان کارشناسان مسکن دو راه را برای مقابله با این پدیده در نظر گرفته اند. یکی، اختصاص مالیات بر خانه‌های خالی بیش از یک سال و دیگری اختصاص وام برای خرید خانه با استفاده از سیاست های تحریکی و ایجاد شوک به بازار است.
براساس آماری که در سال 90 از سوی مرکز آمار و از طریق نفوس و مسکن اعلام شد 20 درصد از کل خانه های خالی موجود در کشور، در تهران مستقر بوده که به عبارت دیگر از یک میلیون و 666 هزار خانه خالی در سطح کشور، 327 هزار و 750 واحد مسکونی نصیب شهر تهران شده است.
به این ترتیب با توجه به اینکه در تهران در سال 90 بیش از 3 میلیون واحد مسکونی وجود داشته است نسبت خانه های خالی به کل واحدها در پایتخت معادل 15/10 درصد بوده است. یعنی بیش از 2 برابر نرخ طبیعی خانه خالی در یک شهر، تهران دارای این نوع از خانه ها بوده است.
اما امروز پس از گذشت 3 سال از این آمار، آماری دیگر از میزان خانه های خالی در تهران داده شده است و رقم خانه های خالی در تهران را 500 هزار خانه عنوان کرده است. یعنی در طی 3 سال با احتساب این که اگر به میزان واحدهای مسکونی اضافه نشده باشد 173 هزار خانه دیگر نیز خالی شده است.
با تمامی این تفاسیر اگر تهران را به عنوان یکی از کلان شهرهای ایران در نظر بگیریم که حدود 500 هزار خانه خالی را در خود جای داده باشد، وجود ۱۱۶۷ شهر در کل ایران می تواند 583.500.000 نفر را از نعمت خانه بهره مند سازد و از مستأجری نجات دهد.
اما در این میان سوالی که مطرح می شود این است که چرا هیچ کدام از مسئولین نمی توانند باز مسکن را به دست گیرند و سقف قیمتی را برای مسکن درهر منطقه معین کنند تا هم تعداد بیشتری از مستأجران خانه دار شوند و هم بازار مسکن آرام گیرد؟
علاوه بر این چرا هیچ کدام از سیاست گذاری های اقتصادی در ایران برای مقابله با این پدیده از سال 85 تا کنون که در اوج ساخت و ساز مسکن و احتکار آن بوده است نتوانسته راه چاره ای برای این پدیده بیابد؟
شفاف
