آخرین اخبار
كدخبر: ۲۱۱۳۷
تاريخ انتشار: ۰۲ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۱۹
نسخه چاپي
ارسال به دوستاندرحال حاضر نیز با بالاگرفتن تنش ها میان تهران و واشنگتن درمورد عدم صدور ویزای سفیر ایران و توقیف اموال بنیاد علوی می توان انتظارداشت که فضای مذاکرات تحت تاثیر قرارگرفته و در در طولانی شدن زمان مذاکرات و حتی عدم دستیابی به توافق جامع و نهایی نقش داشته باشد.
به گزارش شبکه خبری صبح تهران ؛ درحالیکه به دور چهارم مذاکرات ایران و گروه 5+1 نزدیک می شویم و قراراست براساس برنامه تعیین شده، دراین نشست طرفین تدوین پیش نویس توافقنامه نهایی را آغاز کنند اما بحث مخالفت آمریکا با ورود سفیرمعرفی شده ایران به سازمان ملل و توقیف اموال بنیاد ایرانی علوی در نیویورک، دستیابی به توافق میان دوطرف را درهاله ای ازابهام فرو برده است.
اگرچه این مباحث مطرح شده به مناسبات دیپلماتیک ایران و آمریکا بازمی گردد و پنج کشور دیگر نیز دراین مذاکرات حضور دارند اما با نگاهی اجمالی به تاریخ نشست های پیشین به خوبی مشخص می شود که اگر تاپیش از توافقنامه ژنو 3 طرفین به یک تفاهمنامه دست پیدا نکردند علت آن تقابل میان ایران و ایالات متحده بوده و در واقع تهران و واشنگتن به عنوان کنشگران اصلی این مذاکرات محسوب می شوند.
شفاف:درواقع می توان گفت اراده حکومت ایران و آمریکا برای حل پرونده هسته ای جمهوری اسلامی امضای توافقنامه موقت در 23 نوامبر را رقم زد و اختلافات و تنش های میان ایران واتحادیه اروپا هیچ گاه به عنوان علت اصلی ادامه یافتن مذاکرات و بی نتیجه ماندن نشست ها مطرح نبود.
درحال حاضر نیز با بالاگرفتن تنش ها میان تهران و واشنگتن درمورد عدم صدور ویزای سفیر ایران و توقیف اموال بنیاد علوی می توان انتظارداشت که فضای مذاکرات تحت تاثیر قرارگرفته و در در طولانی شدن زمان مذاکرات و حتی عدم دستیابی به توافق جامع و نهایی نقش داشته باشد.
به عبارت دیگر ورود دو بحث دیپلماتیک خارج از موضوع مذاکرات می تواند تلاش دولت های طرفین را برای حل بحران غیر ضرور پرونده هسته ای ایران به باد دهد، البته این کارشکنی از سوی آمریکا صورت گرفته و ایران در سه ماه گذشته به خوبی فعالیت های هسته ای خود را شفاف سازی کرده و همکاری مناسبی را با کارشناسان آژانس داشته است، ضمن اینکه درآخرین گزارش آژانس آمده که تهران به تعهداتش پایبند بوده و براساس برنامه اقدام مشترک عمل کرده و نیمی از اورانیوم 20 درصد خود را رقیق کرده که این گزارش و تایید آژانس می تواند نقطه مثبتی برای اثبات شفافیت فعالیت های هسته ای ایران باشد.
اما دراین میان و درحالی که مذاکرات پیش رفت خوبی داشت و اقدامی نیز ازسوی طرفین برای نقض توافقنامه ژنو انجام نگرفته بود، آمریکا با اعمال تصمیماتی خصمانه و غیراصولی روند رو به رشد گفت وگوها و حل پرونده هسته ای ایران را سخت کرد.
اگرچه مقامات آمریکایی بارها اعلام کرده اند که وجود اختلاف میان ایران و آمریکا درحوزه دیپلماتیک نمی تواند تاثیری در تصمیمات طرفین برای دستیابی به یک توافق جامع داشته باشد اما باید این نکته را درنظر داشت که با وجود چنین تنش ها و تضادهایی میان تهران وواشنگتن نمی توان به حسن نیت طرف مقابل خوش بین بود.
درواقع آمریکا اگرچه به ظاهر اعلام می کند که اراده حکومتی در ایالات متحده بر حل پرونده هسته ای ایران درشورای امنیت است اما با اقدامات اخیر خود نشان داد که همچنان برسیاست چماق و هویج خود اصرار می ورزد و درصورتی خواهان امضای یک توافقنامه است که تمامی امتیازات این توافقنامه رااز آن خود کرده و با طرح مسایل غیرهسته ای در مذاکرات، مباحث اختلافی دیگری را نیز که باایران دارد وارد بازی کرده و امتیاز آنهارا نیزبه سود تمام کند.
اگرچه این مباحث مطرح شده به مناسبات دیپلماتیک ایران و آمریکا بازمی گردد و پنج کشور دیگر نیز دراین مذاکرات حضور دارند اما با نگاهی اجمالی به تاریخ نشست های پیشین به خوبی مشخص می شود که اگر تاپیش از توافقنامه ژنو 3 طرفین به یک تفاهمنامه دست پیدا نکردند علت آن تقابل میان ایران و ایالات متحده بوده و در واقع تهران و واشنگتن به عنوان کنشگران اصلی این مذاکرات محسوب می شوند.
شفاف:درواقع می توان گفت اراده حکومت ایران و آمریکا برای حل پرونده هسته ای جمهوری اسلامی امضای توافقنامه موقت در 23 نوامبر را رقم زد و اختلافات و تنش های میان ایران واتحادیه اروپا هیچ گاه به عنوان علت اصلی ادامه یافتن مذاکرات و بی نتیجه ماندن نشست ها مطرح نبود.
درحال حاضر نیز با بالاگرفتن تنش ها میان تهران و واشنگتن درمورد عدم صدور ویزای سفیر ایران و توقیف اموال بنیاد علوی می توان انتظارداشت که فضای مذاکرات تحت تاثیر قرارگرفته و در در طولانی شدن زمان مذاکرات و حتی عدم دستیابی به توافق جامع و نهایی نقش داشته باشد.
به عبارت دیگر ورود دو بحث دیپلماتیک خارج از موضوع مذاکرات می تواند تلاش دولت های طرفین را برای حل بحران غیر ضرور پرونده هسته ای ایران به باد دهد، البته این کارشکنی از سوی آمریکا صورت گرفته و ایران در سه ماه گذشته به خوبی فعالیت های هسته ای خود را شفاف سازی کرده و همکاری مناسبی را با کارشناسان آژانس داشته است، ضمن اینکه درآخرین گزارش آژانس آمده که تهران به تعهداتش پایبند بوده و براساس برنامه اقدام مشترک عمل کرده و نیمی از اورانیوم 20 درصد خود را رقیق کرده که این گزارش و تایید آژانس می تواند نقطه مثبتی برای اثبات شفافیت فعالیت های هسته ای ایران باشد.
اما دراین میان و درحالی که مذاکرات پیش رفت خوبی داشت و اقدامی نیز ازسوی طرفین برای نقض توافقنامه ژنو انجام نگرفته بود، آمریکا با اعمال تصمیماتی خصمانه و غیراصولی روند رو به رشد گفت وگوها و حل پرونده هسته ای ایران را سخت کرد.
اگرچه مقامات آمریکایی بارها اعلام کرده اند که وجود اختلاف میان ایران و آمریکا درحوزه دیپلماتیک نمی تواند تاثیری در تصمیمات طرفین برای دستیابی به یک توافق جامع داشته باشد اما باید این نکته را درنظر داشت که با وجود چنین تنش ها و تضادهایی میان تهران وواشنگتن نمی توان به حسن نیت طرف مقابل خوش بین بود.
درواقع آمریکا اگرچه به ظاهر اعلام می کند که اراده حکومتی در ایالات متحده بر حل پرونده هسته ای ایران درشورای امنیت است اما با اقدامات اخیر خود نشان داد که همچنان برسیاست چماق و هویج خود اصرار می ورزد و درصورتی خواهان امضای یک توافقنامه است که تمامی امتیازات این توافقنامه رااز آن خود کرده و با طرح مسایل غیرهسته ای در مذاکرات، مباحث اختلافی دیگری را نیز که باایران دارد وارد بازی کرده و امتیاز آنهارا نیزبه سود تمام کند.
