نسخه چاپي
ارسال به دوستان
به گزارش «پارسینه» به نقل از «بیزینس اینسایدر»، به نظر می‌رسد این دو کشتی ناوچه دنا و ناوبندر مکران هستند. آن‌ها در اوایل ژانویه هنگام عبور از اقیانوس آرام جنوبی توسط نیروی دریایی فرانسه و استرالیا مشاهده شدند. به این کشتی‌ها اجازه لنگر انداختن در ریودوژانیرو داده شده است و بنا بر گزارش‌ها، در ۲۳ ژانویه به آنجا می‌رسند.
دریادار شهرام ایرانی، فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در آذرماه گفته بود که این دو ناو جنگی که در ماه سپتامبر ایران را ترک کردند، جهان را دور خواهند زد تا «اقتدار مردم عزیز ایران را به تمام جهان نشان دهند.»
ایرانی افزود: حضور در دریاها به معنای قدرت و اقتدار است.
ناوبندر مکران اگرچه یک کشتی رزمی نیست، اما بزرگترین کشتی جنگی ایران و تنها ناوبندر آن است. به گفته فرمانده سابق نیروی دریایی ایران، عرشه این کشتی که در سال ۲۰۲۰ از یک نفتکش به ناو تبدیل شده است، می‌تواند شش تا هفت هلیکوپتر را در خود جای دهد.
تصاویر ویدئویی نشان می‌دهد که مکران می‌تواند پهپاد‌های عمود برخاست و فرود (عمودپرواز) را در خود جای دهد. عرشه آن همچنین دارای فضایی برای پرتابگر‌های موشک بالستیک و توپخانه راکتی است.
مکران علاوه بر اینکه به عنوان یک کشتی پشتیبانی عمل می‌کند، به ادعای ایران می‌تواند برای جنگ الکترونیک و ماموریت‌های عملیات ویژه نیز مورد استفاده قرار گیرد. این دومین اعزام مهم مکران است.
در سال ۲۰۲۱، در یک عملیات تاریخی دیگر، مکران و ناوچه سهند پس از دریانوردی در اطراف شاخ آفریقا، از طریق اقیانوس اطلس به سن پترزبورگ رفتند و در جشن روز نیروی دریایی روسیه شرکت کردند.
سفر آن‌ها از طریق اقیانوس اطلس نظارت شدید ایالات متحده را به خود جلب کرد، زیرا گمان می‌برد که آن‌ها به سمت ونزوئلا یا کوبا می‌روند تا تلاش‌های واشنگتن برای منزوی کردن این دو کشور را نادیده بگیرند.
دریادار حبیب‌الله سیاری در آن زمان نوشت که کشتی‌های جنگی بدون درخواست دسترسی به بنادر خارجی به اقیانوس اطلس رسیده‌اند که این امر «حضور قدرتمند ایران در دریا‌های آزاد مطابق با قوانین بین‌المللی دریایی را نشان می‌دهد و این حضور پیامی از صلح و دوستی» به جهان است.
ایرانی، فرمانده نیروی دریایی کشور نیز در ماه جاری گفت که ایران در حال برنامه‌ریزی برای حضور در کانال پاناما است، اشاره احتمالی به استقرار دنا و مکران در این کانال، هرچند او نگفت که کدام کشتی‌ها یا چه زمانی در آنجا مستقر خواهند شد.
الکس واتانکا، مدیر برنامه ایران در موسسه خاورمیانه، به «اینسایدر» گفت که این اظهارات صرفا سیاسی هستند.
او گفت: «بخش زیادی از آن تلافی اقدامات آمریکا است.»
کشتی‌های نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده سال‌ها عملیات کنترل تسلیحات و امنیت دریایی را در خلیج عمان و خلیج فارس انجام داده‌اند. آن‌ها بار‌ها محموله‌های تسلیحاتی ایران را به مقصد یمن توقیف کرده اند و اغلب با کشتی‌های جنگی ایران برخورد‌های تنش آمیزی داشته اند.
واتانکا با بیان اینکه تهران می‌گوید «اگر نیروی دریایی شما به ساحل من نزدیک شود، نیروی دریایی ما را از ساحل خود خواهید دید»، افزود: «این استقرار‌ها در حال حاضر برای ایران به دلیل مشکلات اقتصادی آن منطقی نیست.»
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به «واشنگتن فری بیکن» گفت که «تلاش‌های ایران برای حضور نظامی» در نیمکره غربی را زیر نظر دارد.
پیام به مسکو
اعزام ناو‌ها همچنین می‌تواند سیگنالی از سوی تهران به شرکای خود باشد.
ایران برای بازسازی نیروی دریایی خود که سفارش هایش پس از انقلاب اسلامی لغو شد و سپس در طول جنگ ایران و عراق و درگیری با ایالات متحده در دهه ۱۹۸۰ متحمل خسارت شد، درخواست کمک کرده است.
تهران از روسیه و سایر کشور‌ها کمک دریافت کرد و اخیراً از چین حمایت‌هایی گرفت، اگرچه به نظر می‌رسد پکن در به اشتراک گذاشتن فناوری دریایی محتاط بوده است.
پس از حمله روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، ایران شروع به تهیه سلاح برای روسیه کرده است تا شاید فرصتی برای گسترش و تعمیق این روابط ببیند.
واتانکا به اینسایدر گفت که تهران می‌خواهد به مسکو نشان دهد که شریکی برابر است و فقط یک بازار صادراتی نیست.
ایران همچنین برنامه کشتی سازی بومی را برای توسعه نیروی دریایی خود که برای دفاع از خلیج فارس طراحی شده، آغاز کرده است. این نیرو طی دهه‌های گذشته نوسازی نشده است، اما در سال‌های اخیر ده‌ها شناور، از جمله چهار ناوچه کلاس موج، پیشرفته‌ترین کشتی‌های جنگی نیروی دریایی ایران را توسعه داده و به میدان فرستاده است.
سرمایه‌گذاری تهران در نیروی دریایی خود نشان می‌دهد که این نیرو احتمالاً به رشد و به سفر‌های پرمخاطب خود ادامه می‌دهد، اما منابع محدود ایران و رقابت‌های آن در خاورمیانه به این معنی است که تمرکز آن احتمالاً بر منطقه خلیج فارس باقی خواهد ماند.
واتانکا به اینسایدر گفت: اگرچه آنچه امروز ایران انجام می‌دهد باید با اغماض نگریسته شود، اما این سوال وجود دارد که آن‌ها در ۱۰، ۲۰ سال آینده چه کاری می‌توانند انجام دهند.
او گفت که پیش‌بینی آینده دشوار است، اما «یک مشارکت کامل» بین تهران و مسکو می‌تواند کیفیت تولید نیروی دریایی ایران و توانایی‌های دریایی آن را از طریق انتقال فناوری و آموزش مشترک افزایش دهد.
واتانکا افزود: «به برنامه‌های موشکی و پهپاد‌های ایران نگاه کنید. ۱۰-۱۵ سال پیش آنقدر‌ها توسعه نیافته بودند. در مورد نیروی دریایی هم می‌تواند همینطور باشد. با این حال تمرکز ایران همچنان بر خلیج فارس، خلیج عمان و اقیانوس هند خواهد بود. ایران می‌خواهد وانمود کند که یک نیروی جهانی است، اما این دور از واقعیت است.»
